گاهی کم خوابی و بی‌خوابی کودک ناشی از عوامل محیطی بوده که به راحتی با تغییر موقعیت و محیط خواب کودک می‌تواند برطرف گردد. در برخی موارد نیز علت بیداری‌های طولانی مدت کودک ناشی از فاکتورهای داخلی مثل آلرژی، مشکل تنفسی، کولیک، نفخ و … بوده که برای درمان آن‌ها بهتر است به پزشک مراجعه شود.
خواب نوزادان تازه متولد شده فاقد ریتم خاص و الگوی مشخصی است. در این دوره زمانی، نوزاد در حدود 14 تا 17 ساعت از شبانه‌روز را می‌خوابد و این میزان خواب ممکن است خواب شبانه را دربرنگیرد. به عبارت دیگر ممکن است مدت زمانی که نوزاد در طول روز می‌خوابد بیشتر بوده و خواب وی در هنگام شب کمتر بوده و بسیاری از ساعات شب را نوزاد در حالت بیدار باشد. مدت زمان هر نوبت خواب کودک نیز در این دوره از زندگی می‌تواند در حدود 2 تا 4 ساعت باشد. پس از این مدت کودک باید به شکل طبیعی بیدار شده و تغذیه شود. مادرانی که نوزادشان برای تغذیه بیدار نمی‌شود، بهتر است با پزشک اطفال خود درباره این موضوع مشورت کنند.
همانطور که می‌دانید تشخیص و درمان اوتیسم به طور قطعی صورت نمی‌گیرد، اما مادران در دوران بارداری با اجرای برخی از دستورالعمل‌ها می‌توانند تا حد زیادی، احتمال ابتلای نوزاد خود به جنین را کاهش دهند. لازم به ذکر است که برای هرگونه اقدامی جهت پیشگیری از ابتلای نوزاد به اوتیسم، باید با پزشک زنان و زایمان مشورت شده تا متناسب با وضعیت مادر و جنین، درمان‌های پیشگیری‌کننده آغاز شوند.
رفلاکس در بسیاری از کودکان رخ می‌دهد و جای نگرانی ندارد؛ با این حال باید به مرور زمان و با رشد کودک میزان آن کم شده و در نهایت تا 18 ماهگی کودک به طور کامل برطرف شود. رفلاکس در نوزادان معمولا در دو حالت ملایم و شدید رخ داده که نوع ملایم آن همان رفلاکس معمولی بوده که در اکثر نوزادان به وقوع پیوسته و بدون دخالت پزشکی با محصولات موجود در بازار مانند تشک آنتی رفلاکس برطرف می‌گردد. اما رفلاکس شدید معمولا ادامه‌دار بوده و با علائمی مثل کاهش وزن، عفونت سینه (ذات‌الریه)، تاخیر در رشد و… همراه است. در این مورد باید سریعا به پزشک مراجعه شود.
عوامل متعددی مثل گرسنگی، نیاز به پوشک، دردهای شکمی، دمای محیط و … باعث بی قراری و گریه نوزاد در شب می‌شوند. راه‌های درمان هم پس از مشورت با پزشک، بسیار ساده است و مربوط به رعایت مراقبت‌های اولیه می‌شود. ممکن است موارد استثنایی وجود داشته باشد که مختص به بعضی کودکان استثنایی باشد و برای درمان آن حتما باید زیر نظر پزشک متخصص عمل کنید.
مادرانی که از کمبود شیر سینه خود نگران هستند بهتر است با پزشک خود (و مشاور شیردهی) برای دریافت مشاوره در زمینه دیگر روش‌های افزایش دهنده شیر مادر صحبت کنند. آن‌ها می‌توانند شما و کودکتان را از نظر هر مشکل دیگری که ممکن است وجود داشته باشد، معاینه و بررسی کنند. علاوه بر این، آن‌ها به شما کمک می‌کنند بفهمید چه چیزی ممکن است بر تولید شیر شما تأثیر بگذارد و در صورت لزوم، راه‌حل‌های دیگری را برای اطمینان از دریافت تمام مواد مغذی مورد نیاز کودک ارائه می‌دهند.
